Rodi was meer dan een snackbar
Vandaag een historische afbeelding van snackbar Rodi aan de Rodenrijselaan op de Facebookpagina van 010web. Dat haalde meteen weer herinneringen boven.
Er zijn van die plekken die meer betekenen dan hun gevel doet vermoeden. Snackbar Rodi aan de Rodenrijselaan was er zo één. Ja, je kon er patat halen, maar dat is alsof je zegt dat de Maas een sloot is. Rodi was een ontmoetingsplek. Een sociale smeltkroes in het hart van Rotterdam-Noord, waar loodgieters, advocaten, taxichauffeurs en nachtzusters elkaar tegenkwamen aan de balie.
De gesprekken gingen nergens over en over alles tegelijk. Een klant haalde zijn bestelling op in werkkleding, de volgende stapte binnen in pak. Iedereen hoorde erbij, zolang je maar trek had. Want bij Rodi draaide het om échte porties en die waren groot. Een jumboburger had de afmeting van een putdeksel, en de patatzak was zo zwaar dat je hem met twee handen moest dragen.
Wie binnenkwam, werd verwelkomd door de geur van frituurvet, het geroezemoes van wachtenden en het ritmische gerammel van metalen scheppen tegen de rand van de bak. Achter de toonbank ging het er soms even stevig aan toe. De dames van Rodi kenden hun klanten, maar duldden geen gezeur. Wie vergat “dankjewel” te zeggen, kreeg een blik die je niet snel vergat.
In de hoogtijdagen was Rodi een vaste waarde in Noord. Een plek waar de tijd even stilstond, waar iedereen gelijk was en waar de stad zich van zijn menselijkste kant liet zien. En altijd die royale snacks, waar de hele buurt over sprak.
Maar tijden veranderen. Rodi is een paar eigenaren verder, en hoewel de naam nog op de gevel prijkt, is de ziel van vroeger wat vervaagd. De porties zijn er nog, de klanten ook, maar het rumoer, de warmte, de vanzelfsprekende saamhorigheid lijken wat weg te sijpelen tussen de plastic bakjes en bezorgfietsen.
Toch is er iets hardnekkigs aan zo’n plek. Een naam die blijft hangen in gesprekken, een herinnering die je ineens ruikt als ergens anders frietvet sist. Want wie ooit bij Rodi heeft gestaan, weet: het ging niet alleen om eten. Het ging om de mensen, om het even stilstaan in de maalstroom van de stad.
En misschien is dat wel de grootste erfenis van Snackbar Rodi, dat je er nog steeds langs kunt fietsen en denkt: ja, hier werd vroeger niet alleen gefrituurd, hier werd geleefd.
MarcelMarcel is geboren en getogen in het Oude Noorden en schrijft zo nu en dan een column voor de Noordergids. Bekijk hier alle columns tot nu toe.
Volg de 010fluencer op Instagram. Klik hier en kijk hoe hij de zaken vernultiniseert.
De Noordergids heeft ook een pagina op Facebook. Volg ons en krijg automatisch onze berichten in je nieuwsoverzicht. Ga naar de Noordergids op Facebook.